Netið og kosningabaráttan

Það hefur vakið athygli mína hversu mikið netið er notað í kosningabaráttunni að þessu sinni. Umræðan er mun meiri en áður. Sennilega á fjölgun bloggara þar stóran hlut að máli. Á póstlista feminista hafa geisað miklar umræður um frambjóðendur og áherslur flokkanna í jafnréttismálum. Eftir nokkrar sviptingar varð niðurstaðan að mikiklvægast væri að fá sem flesta feminista á þing!

Fjöldi fólks bloggar og nú æða myndbönd og ýmis konar sendingar yfir netið. Á truno.blog.is er að finna myndband sem ungir jafnaðarmenn hafa tekið saman þar sem syndir ríkisstjórnarinnar eru rifjaðar upp svo sem stöðuveitingar, Falun Gong, Íraksmálið, fjölmiðlamálið, ummæli ráðherra og fleira í þeim dúr. Nú í kvöld fékk ég sent myndbandið "Geir og Jón fara á kostum í glænýju tónlistarmyndbandi". Slóðin er: http://www.youtube.com/watch?v=jI5lAeFyDhs

Náttúruverndarsinnar hafa dreift myndum á slóðinni: http://kjosa.is og nú er verið að vekja athygli á bloggi Indriða H. Þorlákssonar ríkisskattstjóra um stöðu skattamála á slóðinni: 

http://inhauth.blog.is/blog/inhauth/entry/205454/

Það verður fróðlegt að skoða þessar aðferðir í kosningabaráttunni betur eftir kosningar því ljóst má vera að netið fær sífellt meira vægi sem tæki í hvers kyns umræðum manna á meðal. Það sem er svo athyglisvert er að á netinu talar alls konar fólk, það virkjar fljölda manns í lýðræðislegri umræðu (oftast) og þar ræður hin frjálsa umræða ríkjum. Lifi netið.

Blessuð litlu börnin

Eitt það hræðilegasta sem ég get hugsað mér er að lenda í viðlíka hremmingum og foreldrar litlu stúlkunnar Madeleine sem nú er leitað í Portúgal og á Spáni. Hvernig skyldi litla anganum líða ef hún er á lífi? Að bíða eftir fréttum af barninu sínu lífs eða liðnu við þessar kringumstæður, það er ekki hægt að ímynda sér neitt skelfilegra. Megi þjáningum foreldranna ljúka sem fyrst og vonandi finnst barnið á lífi. Það verður þó mikið verk að hjálpa litlu stúlkunni í gegnum það "trauma" sem ránið á eftir að valda henni.

Í Bandaríkjunum var að ljúka afar sérstöku máli (kannski bara fyrri hluta þess) sem einnig snertir lítið barn. Í dag féll dómur yfir foreldrum um þrítugt sem dæmd voru í ævilangt fangelsi fyrir að svelta sex vikna gamlan  son sinn til dauða. Þau eru grænmetisætur og gáfu barninu aðeins sojamjólk og eplasafa að borða. Það var alls ekki nóg. Barnið tærðist upp og dó. Foreldrarnir fóru ekki með barnið til læknis þótt þeim ætti að vera ljóst að drengurinn var ekki heill heilsu. Þau voru að yfirfæra lífsstíl sinn yfir á barnið og svo virðist sem þau hafi talið móðurmjólkina til óhollustu eins og aðrar mjólkurvörur. Sérkennileg hugmyndafræði að ímynda sér að sú ráðstöfun náttúrunnar að mæður framleiði mjólk handa afkvæmi sínu sé af hinu illa.  

Ég veit ekki hvaða lærdóma á að draga af þessum tveimur sorgarsögum. Kannski fyrst og fremst að gæta barnanna betur og láta þarfir ÞEIRRA sitja í fyrirrúmi ekki eigin þarfir eða skoðanir. Þar með er ég ekki að álasa foreldrum Madeleine, þau voru rétt hjá en það má greinilega ekki af börnum líta í þessum heimi barnaníðinga og líffærasölu eða hvað það nú er sem fyrir barnsræningjunum vakir.  

Þáð má lesa nánar um dóminn í Bandaríkjunum á www.politiken.dk.  

Hvað leyfist stjórnmálamönnum?

Í Dagens Nyheter í gær var mikil umfjöllun um það uppátæki Göran Persson fyrrverandi forsætisráðherra að ráða sig í hálft starf sem ráðgjafi stórfyrirtækis. Með þessu athæfi er hann að rjúfa hefðir krata og að fara yfir línu sem hingað til hefur skilið að og verið skýr. Í Svíþjóð eru menn annað hvort verkalýðs/kratamegin eða borgaramegin.

Vangaveltur bæði krata og þeirra sérfræðinga sem blaðið leitaði til ganga út á það hvað stjórnmálamönnum leyfist. Það má ljóst vera að maður eins og Persson býr yfir mikilli þekkingu á sænsku þjóðfélagi, stjórnmálaflokkum, verkalýðshreyfingunni, innviðum stjórnkerfisins og alþjóðamálum. Hann er því mikill fengur fyrir hinn nýja vinnuveitenda sinn. En getur hann skaðað einhvern? Býr hann yfir þekkingu sem getur nýst fyrirtækinu þvert á hagsmuni ríkisins eða almennings? Það er ekki gott að segja.

Er það siðferðilega rétt að stjórnmálamenn sem hafa verið kjörnir sem fulltrúar fólksins - almannavaldsins - gangi til liðs við stórfyrirtæki? Í spurningunni felst nánast að um andstæða hagsmun i sé að ræða milli fyrirtækisins og almennings. Er Persson að svíkja þá sem trúðu honum og treystu árum saman? Er hann að gera flokki sínum óleik? Er þá enginn munur á þessum tveimur fylkingum þegar betur er að gáð? Um það snýst umræðan. Einn stjórnmálafræðinganna sem blaðið ræðir við telur að það beri að setja stjórnmálamönnum siðareglur, það megi ekki varpa skugga á stjórnmálin með þessum hætti og gera stjórnmálamenn ótrúverðuga.

Þetta er athyglisverð umræða sem ég efast um að gæti komið upp hér á landi. Hér erum við svo vön því að sumum stjórnmálamönnum (körlum ) sé "reddað" með embættum eða öðrum störfum að við spyrjum ekki einu sinni hvort þeir geti þar með verið að skaða almannahagsmuni. Það er í það minnsta vert að velta þeirri spuningu fyrir sér þótt erfitt sé að sjá í hverju hættan er falin.

Í raun held ég að aðalmálið sé brot Perssons á hefðum. Hann er að kaupa sér herragarð í stað þess að búa í blokk eins og gömlu krataleiðtogarnir sem bjuggu innan um sitt fólk. Hann ætlar nú að vera í ráðgjafastarfi við hlið þingmennskunnar, enda vantar hann pening fyrir herragarðinum, segir einn kratanna í DN. Hann er að stilla sér upp við hlið ríku borgaranna og það líkar krötum ekki. Hann er að draga úr þeim andstæðum sem sænsk stjórnmál hafa byggst á í meira en 100 ár. Fróðlegt verður að sjá hvernig kratarnir bregðast við og hvort þeir sverja Persson af sér.    

Af hverju Hjálmar?

Ég hef verið að bíða eftir skýringu á því hvers vegna Hjálmar Árnason þingmaður var ráðinn til að stýra uppbyggingu væntanlegs starfsgreinaháskóla á Keflavíkurflugvelli ásamt Runólfi Ágústssyni eða er þetta ekki örugglega sama stofnunin? Kjörtímabilið er ekki einu sinni búið en Hjálmar er kominn í vinnu. Það verður fróðlegt að sjá hvernig öllum hinum þingmönnunum sem eru að hætta gengur að fá vinnu og hvort konunum gengur jafn vel og körlunum. Í það minnsta hefur enn einn karlinn verið valinn til að vinna að stofnun hins nýja skóla. Koma konur bara alls ekki til greina? Er nema von að spurt sé hvernig staðið var að þessari ráðningu.

Já, hvers vegna var Hjálmar ráðinn? Hver réði hann? Var staðan auglýst? Hefur Hjálmar prófessorsgengi? Þarf ekki manneskju með doktorspróf til að stýra skóla á háskólastigi? Sú krafa er alla vega gerð innan Háskóla Íslands. Hjálmar hefur M.Ed próf í skóalstjórnun og reyndist vel sem skólameistari Fjölbrautaskólans á Suðurnesjum. En gilda ekki sömu reglur um hann og aðra sem ráðnir eru til háskólastofnana? Hvaða stofnanir koma að þessari ráðningu? Ég veit ekki betur en að Háskóli Íslands sé aðili að þessu verkefni. Samþykkti hann þessa ráðningu? Eða er ég að misskilja allt þetta mál? Það væri fróðlegt að fá skýringar á þessari ráðningu sem enginn fjölmiðill hefur fjallað um svo ég viti.

Grænt eða grátt?

Nú eru aðeins tveir dagar til kosninga og línur vægast sagt óskýrar. Fellur ríkisstjórnin eða heldur hún velli. Það er greinilega möguleiki á að fella hana en einhvern veginn hefur stjórnarandstöðunni ekki tekist að undirstrika nægilega vel nauðsyn breytinga. Því geta úrslitin orðið á hvorn veginn sem er. Ég veit ekki hvort ástæðan er ótti við að loka leiðum fyrirfram með sterkum yfirlýsingum eða ómarkviss kosningabarátta.

Ég lærði á ferð minni um Bandaríkin fyrir rúmlega áratug að besta leiðin í kosningabaráttu sé að einbeita sér að fáum málum, draga fram það sem skilur á milli. Mér finnst íslenskir stjórnmálaflokkar vera með allt of mörg mál undir. Það eru atvinnumálin, samgöngumálin, stóriðjustefnan, heilbrigðismálin, velferðarkerfið o.s.frv. Hins vegar komast stórmál eins og mennta- og jafnréttismál lítt á dagskrá fjölmiðlanna þrátt fyrir þá staðreynd hve mikilvægt fylgi kvenna er. Allt eru þetta mikilvæg mál en til að ná athygli og árangri þarf að draga áhersluna saman í örfá  og skýr skilaboð. Þetta var það sem Blair og félögum tóks 1997, fyrir nákvæmlega 10 árum, reyndar eftir margra ára yfirlegu. Þótt mér finnist Blairstjórnin hafa farið illa með vald sitt og komið sér í ótrúlegar ógöngur, ekki síst með Írakstríðinu, þá var leið hennar til valda allrar athygli verð.

Eftir endurtekna ósigra tók Verkamannaflokkurinn sér fjögur ár í að liggja yfir breytingum á bresku samfélagi, spurði sig grundvallarspurninga og skilgreindi leiðir til úrbóta, auk þess að velja sér nýja forystu. Eitt af því sem úttekt þeirra leiddi í ljós var breytt stéttaskipting. Fækkað hafði mikið í þeim hópum sem alla tíð höfðu myndað kjarnann í flokknum, einkum í röðum verkafólks, t.d. meðal námuverkamanna, starfsmanna bjóriðnaðarins og fleiri greina. Þess í stað hafði fjölgað mjög í röðum millistéttarfólks, þeirra sem unnu í þjónustugeiranum. Þangað var fylgi að sækja en hverjar voru þarfir þeirra hópa? Í ljós kom að hin sívaxandi millistétt hafði mestan áhuga á menntun barna sinna og nauðsynlegri þjónustu fyrir vinnandi fólk, karla sem konur. Verkamannaflokkurinn skilgreindi nokkur slík mál og lagði meginherslu á þau. Þetta kunnu ekki allir að meta og ég minnist þess að biskupinn af Kantaraborg ásakaði breska stjórnmálaflokka um að hafa gleymt hinum fátæku og þeim sem stóðu höllum fæti í þjóðfélaginu. Það sem læra má af Verkamannaflokknum er nauðsyn þess að skilgreina þarfir nútímafólks, karla, kvenna og ekki síst barna af mismunandi þjóðerni og menningu,  en gleyma ekki þeim sem minnst mega sín.

Að mínum dómi ættu kosningarnar á laugardag að snúast um það hvers konar þjóðfélag við ætlum að þróa hér á landi á næstu áratugum. Grænt eða grátt. Gamaldags iðnaðar- og stóriðjusamfélag eða samfélag sem leggur áherslu á þekkingarsköpun, menningarhagkerfið, fjölbreytni og velferð fyrir alla. Það þýðir líka sjáflbært samfélag sem byggist á virðingu við náttúruna. Það þýðir líka að það er ekki og verður ekki hægt að halda áfram á sömu braut. Það er iðnaðar- og hagvaxtarstefnan, sem byggist á gegndarlausri neyslumenningu vesturlandabúa sem er aðalsökudólgurinn að baki þess umhverfisvanda sem blasir við okkur, hvar sem við búum á jörðinni. Sá vandi kallar á nýjar lausnir og breytt samfélag. Það verður að draga saman seglin, draga stórlega úr loftmengun, ef okkur á að takast að bjarga jörðinni. Það er mikil blekking að halda að hægt verði að halda áfram á sömu braut. Það þýðir miklu færri bíla, nýtt eldsneyti, stórauknar almenningssamgöngur, mun minni ferðalög, minni flutninga með hráefni (t.d. báxít fyrir íslensku álverin) og þannig mætti áfram telja. Nýjar orkulindir, verði þær til, duga ekki til. Í sjálfbæru samfélagi framtíðarinnar verður eigin matvælaframleiðsla ómetanleg.

Valið snýst því um græna samfélagið og að snúa af eyðingar- og eyðileggingarbrautinni eða gráa samfélagið með einhæfni og mengun. Við eigum ekki að taka að okkur mengunariðnaðinn sem er að flýja hækkandi orkuverð og væntanlega mengunarskatta og eyðileggja um leið íslenska náttúru. Allt tal um vistvæna orku og endurnýjanlegar orkulindir er kjaftæði. Hvernig getur það verið vistvænt að eyðileggja stór landsvæði? Hvað um eiturefnin sem dælt er upp úr jörðinni í gufuaflsstöðvunum? Hvað um loftmengunina frá þeim? Þessi vandamál hafa alls ekki verið leyst. Borholurnar tæmast á mislöngum tíma og það að dæla upp öllu þessu vatni getur valdið landsigi. Hefur það verið rannaskað hér á landi? Ég bara spyr? Hvers vegna fara fjölmiðlar ekki ofan í þessa umræðu og kanna hvað er á bak við fögru orðin? Gleymum ekki þeirri grundvallarspurningu: hvers vegna er orkan svona ódýr á Íslandi? Í þessu rándýra landi? Af hverju er ekki spurt um það? Við fáum ekki einu sinni að vita hvert verðið er en það er greinilega lægra en í flestum öðrum löndum. Hvernig stendur á því? Enn einu sinni segi ég: það verður að að skera mengunariðnaðinn stórlega niður og eins gott að horfast í augu við það.

Grænt eða grátt? Sjá http://kjosa.is.

Þetta gengur ekki

Ég verð að taka mig á sem bloggari. Það líður of langt á milli pistla hjá mér. Reyndar er ástæðan annars vegar þrálátt netsambandsleysi í Hlíðunum sem ekki hefur fengist skýring á, hins vegar brá ég mér af landi brott í nokkra daga og hafði engan tíma til að blogga. Ég lofa bót og betrun að því tilskyldu að ég hafi netsamband. Ég er að sjálfsögðu margbúin að hafa samband við Símann og þeir sendu mér mann sem tók úr sambandi og setti í samband aftur og tók litlar 4000 kr. fyrir. Mér þætti gaman að reikna út hvað þessi þjónusta (ha, ha ha) hefur hækkað í verði eftir að Síminn var gerður að ehf. Heimsóknin hafði engin áhrif, sambandið kemur og fer eins og því þóknast. Ég verð þá bara að skrifa í vinnunni og lofa aftur að standa mig betur.