Heima á ný með mýbit

Ég kom til landsins seinni partinn í dag eftir margra daga fjarveru. Ég var í Svíþjóð, alla leið norður í Umeå á kynjafræðiráðstefnu sem stóð frá fimmtudegi til sunnudags. Þar af leiðandi hef ég ekki bloggað stafkrók í heila viku. Eins gott að bæta úr því. Á næstu dögum mun ég því flytja hinar ýmsu Svíþjóðarfréttir.

Á morgun er 19. júní - kvenréttindadagurinn - og þá ætla ég meðal annars að leiða göngu um slóðir kvenna í Þingholtunum og Kvosinni. Það er að segja ef heilsan leyfir. Ég varð nefnilega fyrir árás í Umeå eða réttara sagt út við ströndina sem er við Vesterbotten. Það var ógnarkvikindið mýfluga sem réðist á mig og beit mig. Þetta er í þriðja skipti sem ég verð fyrir mýbiti á Norðurlöndum og í þriðja skipti sem ég stokkbólgna og fæ nokkuð sterk ofnæmisviðbrögð. Það er ótrúlegt að þetta næstum því ósýnilega kvikindi á norðurslóðum skuli geta valdið slíkum skaða. Kjöraðstæður mýsins eru sæmilegur hiti, vatn og skógur. Þegar þetta þrennt er til staðar fljúga þær um sem óðar og bíta þá sem þeim líst vel á en ég er greinilega í þeim hópi. Mýið fer svo sannarlega í manngreinarálit, það kærir sig ekkert um sumt fólk, hvort sem það eru blóðflokkar eða eitthvað annað sem ræður því. They love me.  

Ráðstefnugestum sem fluttu erindi eða tóku þátt í umræðum var boðið í kvöldferð út að ströndinni þar sem snæddur var grillaður fiskur og fleira gott. Alls kyns varnir voru hafðar uppi en ein flugan ákvað að reyna að stinga mig í gegnum sokkana og tókst það.

Ég er búin að taka inn ofnæmistöflu, bera sótthreinsandi á stungusvæðið (það getur grafið í sárinu) og loks smurði bróðir minn elskulegur á mig bólgueyðandi geli. Nú er að sjá hvernig og hvort þetta dugar til að gera mig göngufæra á morgun.