Hlutur kvenna stendur nokkurn veginn í stað

Ég verð að gera smá leiðréttingar á pistlinum sem ég skrifaði í morgun. Ég fór aftur yfir tölurnar eftir að hafa hlustað með undrun á Ólaf Harðarson halda því fram að hlutur kvenna hefði batnað í þessum kosningum og að þær mættu vel við una. Því er ég gjörsamlega ósammála. Staðan er óbreytt miðað við fjölda kvenna undir lok kjörtímabilsins en aðeins skárri miðað við kosningarnar 2003.  

Í kosningunum 2003 fækkaði konum úr 36,5% í 30%. Það þóttu mikil og vond tíðindi. Því miður eru þau að endurtaka sig að þessu sinni. Á kjörtímabilinu fjölgaði konum aðeins aftur vegna þess að karlar héldu til annarra starfa. Í kosningunum núna náðu 20 konur kjöri eða 31.7%. Þetta er ömurleg staða. Við virðumst vera við einhvern þröskuld sem erfitt er að komast yfir. Konurnar koma lang flestar af suðvesturhorninu. Það er engin kona í Norðvesturkjördæmi eins og reyndar var fyrirséð.

Í kosningabaráttunni voru afrek Íslands tíunduð á alls kyns listum yfir bestu þjóðir heims í hinu og þessu. Þegar kemur að hlut kvenna á þjóðþingum er ekki lengur af miklu að státa á heimsvísu. Mér sýnist að við munum verða í 14 sæti á heimslista Alþjóða þingmannasambandsins, nokkuð fyrir neðan hin Norðurlöndin.

Ef við skoðum hinar Norðurlandaþjóðirnar þá er Svíþjóð í öðru sæti en þar er hlutur kvenna 47,3%, Finnland kemur næst með 42.0%, þá Noregur með 37,9% og loks Danmörk með 36.9%.

Ég held að við þurfum að herða umræðuna um kvóta og fléttulista. Þessi lýðræðishalli er óþolandi.