Blessuð sólin elskar allt, allt með kossi vekur.....

Hér koma dagbókarbrot síðustu daga.

Fimmtudagur:  Sat við skriftir fram eftir degi en þá bar sólskinið mig ofurliði. Ég varð að fara út og notaði tækifærið til að rölta upp í SPRON. Þangað átti ég smá erindi. Þegar ég gekk í gegnum Hljómskálagarðinn varð mér hugsað hve garðar Reykjavíkur eru fagrir þessa dagana. Ég þurfti að fara niður í bæ fyrir nokkrum dögum og gekk þá yfir Miklatúnið eða Klambratún eins og það hét í eina tíð og það var ótrúlega fallegt. Runnar í blóma og ilmandi blóm. Þennan fimmtudag þar sem ég gekk meðfram Tjörninni sá ég önd með fimm unga greinilega í uppeldishlutverkinu. Það fyllti mig fögnuði því afar fáir ungar komast upp þessi árin vegna ásóknar mávanna illræmdu. Mér datt í hug hvers vegna ekki að fæða þá niður við höfn til að minna þá á að þeir eru sjávarfuglar. Einhvers staðar verða þeir að fá að éta, annars éta þeir alla ungana. Hvað um það, það sem ég gekk meðfram Tjörninni blasti fyrst við mér styttan af Thorvaldsen og svo hann Jónas minn Hallgrímsson. Rétt hjá honum stóð erlendur ferðamaður sem spurði mig: Who is that? Ég svaraði: Iceland's most wonderful poet! Svo hugsað ég, bíddu við, stendur hann undir þessu? Jú, hann gerir það svo sannarlega. Hugsið ykkur þetta úr Hulduljóðum:

Smávinir fagrir, foldarskart,

fífill í haga, rauð og blá,

brekkusóley! við mættum margt,

 muna hvort öðru að segja frá.

og síðar:

Faðir og vinur alls sem er!

annastu þennan græna reit

blessaðu faðir!, blómin hér

blessaðu þau í hverri sveit.

og enn síðar:

Smávinir fagrir foldarskart,

finn ég yður öll í haganum enn;

veitt hefir Fróni mikið og margt

miskunnar faðir, en blindir menn

meta það aldrei eins og ber,

unna því lítt sem fagurt er;´

telja sér lítinn yndisarð,

að annast blómgaðan jurtagarð

Það er eins og Jónas hafi séð fyrir baráttuna fyrir verndun íslenskrar náttúru. Það voru líka til menn á hans tíma sem ekki kunnu að meta fegurð landsins.

Föstudagur: Sat við skriftir fram yfir hádegi en þá lagði ég land undir fót með þeim virðulega félagsskap FFA eða Félagi fyrrverandi alþingismanna. Það félag fer í eina ferð á sumri hverju og þær eru yfirleitt mjög skemmtilegar. Ég hef gaman að því að hitta gamla alþingismenn og ekki síst ekkjufrúrnar en þetta félag er opið mökum fyrrverandi alþingismanna. Eins og gefur að skilja eru konur enn í meirihluta maka. Að þessu sinni var halið í Landbúnaðarháskólann í Hveragerði, áður Garðyrkjuskóla ríkisins þar sem við vorum frædd um söguna, drauga sem fylgt hafa skólanum og hitabeltisplöntur sem þar eru ræktaðar í gróðurhúsum. Síðan var haldið til Þingvalla þar sem forsætisráðherra Geir Haarde og Inga Jóna hans ágæta kona buðu selskapnum upp á veitingar í gamla burstabænum. Það var gaman að sjá bústaðinn sem hefur verið breytt þannig að ráðherrann ræður nú yfir stærstum hluta hússins. Ég kom þangað síðast á lýðveldishátíðinni 1994. Við rifjuðum upp það stórkostlega augnablik þegar Salóme Þorkelsdóttir sem þá var forseti þingsins ætlaði að setja fund Alþingis en hikaði við því einmitt á því augnabliki flaug hópur gæsa yfir í oddaflugi. Það var leiksýning út af fyrir sig enda var spurt hvort þetta hefði verið skipulagt. Það skipuleggur enginn íslenska náttúru.

Við nutum góðra veitinga í boði Geirs og við þetta tækifæri voru þeir Birgir Finnsson, Sigurður Bjarnason og Vilhjálmur Hjálmarsson heiðraðir. Kona Sigurðar, sú merka myndlistarkona Ólöf Pálsdóttir tók við viðurkenningunni fyrir hans hönd. Vilhjálmur sem er á tíræðisaldri er eldhress og fór á kostum í þakkarræðu sinni. Hann rifjaði upp pólitíkina marga áratugi aftur í tímann. Ótrúlegur maður eins og lesa má um í bókum hans.

Laugardagur: Sat við skriftir fram eftir degi en ákvað þá að drífa mig í bæinn til að líta á mannlífið og hlusta á djass. Ég rölti niður Laugaveginn þar sem hundruð manna nutu lífsins og veðurblíðunnar. Á Jómfrúnni léku Egill Hreinsson og félagar ljúfan djass og þar hitti ég gamlar kunningjakonur: Ingunni Ásdísardóttur og Ingibjörgu Hafstað. Við sátum í góðu yfirlæti, ræddum um sögu og ættir Hafsteina og Thoroddsena sem og málefni innflytjenda sem eru enn með ólíkindum hér á landi. Hér er til dæmis til Utangarðsþjóðskrá, þar sem þeir eru vistaðir sem ekki njóta nauðsynlegra réttinda. Það er fólkið sem býr á gistiheimilum, í gámum eða hvar sem það nú er og sumir atvinnurekendur eru að níðast á, Íslendingum til ævarndi skammar.

Sem sagt viðburðarík, fögur og góð helgi.